Rozwój możliwości technologicznych w zakresie produkcji stali i stosowania jej jako elementu wzmacniającego konstrukcje betonowe zachęcał architektów już od II połowy XIX wieku do wznoszenia budowli o większych, niż to dotąd bywało wysokościach czy rozpiętości poszczególnych wnętrz. Jednocześnie zmieniały się kanony estetyczne i coraz częściej porzucano odwołania do dawnych form historycznych na rzecz kompozycji opartych o podstawowe figury i bryły geometryczne oraz czyste kolory podstawowe. Połączenie osiągnięć technicznych z nowymi kierunkami w sztukach plastycznych wpłynęło na pojawienie się w architekturze szeregu nowych stylów, wśród których wyróżniały się tzw. Styl Międzynarodowy (określony później także jako funkcjonalizm) oraz ekspresjonizm.
